نظام پیشنهادات

نظام پیشنهادات، تکنیکی است که می‌توان از فکر و اندیشه های کارکنان برای مسئله یابی، چاره ‌جویی و حل مسائل و مشکلات سازمانی بهره جست. بر اساس نظام پیشنهادات کلیه کارکنان از عالی ترین رده سازمانی تا پایین ترین سطح آن می‌توانند پیشنهادات، ایده‌ها، ابتکارات و نظرات خود را برای رفع نارسایی‌های موجود در روند کاری و یا بهبود روشهای انجام کار و یا افزایش کیفیت تولید ارائه دهند. البته نظام پیشنهادات فقط انتقاد نیست بلکه در آن راه چاره نیز ارائه می‌گردد.

پیشنهادها از لحاظ نوع آنها به دو گروه تقسیم می‌شوند:

·         پیشنهادهای غیرقابل بررسی

·         پیشنهادهای قابل بررسی

الف) پیشنهادهای غیرقابل بررسی

·         پیشنهادهایی که جزء وظایف فرد محسوب می‌شود.    

·         پیشنهادهای تکراری

·         پیشنهادهایی که تنها مشکل را مطرح می‌سازد اما راهکار لازم را ارائه نمی‌کنند.     

·         پیشنهادهای ایده‌آل و دور از دسترس

·         پیشنهادهایی که خارج از خط‌مشی و سیاست سازمان می‌باشند.

ب) پیشنهادهای قابل بررسی

این پیشنهاها بر اساس منافعی که برای سازمان ایجاد می‌کنند به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:

1) پیشنهادهای کیفی:پیشنهادهایی است که نتیجة آن قابل محاسبه ریاضی نمی‌باشد. از قبیل پیشنهادهای مربوط به طرح‌های ایمنی، خدماتی، اصلاح کار نظام و ...

2) پیشنهادهای کمی: یشنهادهایی است که نتیجه آنها (صرفه‌جوئی حاصله از اجرای طرح‌ها) قابل محاسبه می‌باشد. از قبیل یشنهادهای مربوط به کاهش ضایعات، استفاده بهینه از مواد اولیه و ...در تقسیم‌بندی دیگر، پیشنهادهای ارائه شده از طرف کارکنان را به صورت فردی یا گروهی تقسیم می‌کنند. در یک دسته‌بندی دیگر پیشنهادها را به دو گروه کلی پیشنهادهای محرمانه و غیرمحرمانه تقسیم می‌کنند. در پیشنهادهای غیرمحرمانه پیشنهاددهنده، مشخصات خود را بیان می‌کند و در پیشنهادهای محرمانه مایل به افشای نام خود نیست.